10 April van Pendules naar Poo de Lianess,

S' morgens zouden we met muziek wakker gemaakt worden maar iedereen was al langzaam naar het toilet geweest en naar de doucheruimte
Met zoveel personen allemaal tegelijk naar drie toiletten in drie badkamers, dat ging het niet worden natuurlijk.
Ik bleef liggen en ging pas uit bed toen het Ave Maria uit de speaker kwam. Tjonge wat een bende, overal lag wat.
Blij dat er al veel Pelgrims naar beneden gingen om te ontbijten, zo kon ik iets rustiger mijn rugzak pakken. Na een hartelijk afscheid gingen we weer met volle moed aan een nieuwe wandeldag beginnen. Een stukje rechtsaf kwamen we al snel op het kustpad in de richting Celerio. Met een mooi uitzicht wandelen we over de Paseo de San Pedro .
Onderweg genieten we van de schilderachtige bergketens om ons heen waar ook nog de sneeuwtoppen te zien zijn. Er lijken wel spotjes op te staan zo mooi schijnen ze door de andere bergen heen. Ook deze dag wijzen ook weer de schelpen ons het juiste pad. Langzaam volgt onze weg naar Cuerres waar we nog een fijne rustpauze nemen.
De schoentjes even uit doen om de hitte van onze voeten wat te verkoelen. Zo lopen en klauteren we door naar Poo de Lianes waar we een klein hostel/aubergue tegen komen. Een groen huis waar we op het terras welkom worden geheten en daar oficieel moeten boeken voor ons verblijf.
Het was een mooi en gezellig onderkomen met veel schilderwerken, we hadden geluk met twee personen mochten we een kamer delen. Zo ook de Deense Pelgrims, de twee Duitse meisjes en Bert en Kitty. Na onze douche en na het rusten natuurlijk op zoek naar een Café voor een lekker koud pilsje en tevens even kijken waar we vanavond konden eten. Het restaurant moest heel goed zijn daar, alleen balen dat hij pas om half negen open gaat voor het eten, dus moesten we ons eigen nog even vermaken. Gezellig wat met de kinderen gebabbeld via de app maar ook video contact met Arno en Cas.
En dan kunnen we eindelijk eten. Deze keer is het Menu del Dia's en het is heerlijk! Esther een Zwitserse Pelgrim schuift bij ons aan en zo lachen en praten wat af. Wij hadden kippeborst en die was zo groot daar moet wel een PKW over gereden hebben dacht Antoine anders kon hij nooit zo groot en plat zijn. Bij elk Menu zit natuurlijk ook weer een halve liter wijn per persoon bij, dat is dan weer minder! Daarna wordt de tocht voor morgen nog even besproken en dan lopen we terug naar onze slappplek waar een heerlijk rustig nachtje wacht.


11 April, van Poo de Lianes naar Ribadesella

Vanmorgen maar weer vroeg opgestaan, we ontbijten eerst bij onze hostel. Koffie met twee sneetjes toast met wat marmelade . Het was wat karig maar goed, we hadden wel eten voor we vertrokken.
Ik snap niet goed waarom we meteen al steil omhoog gaan want onze benen zijn er nog niet klaar voor. Hopelijk zal dat gaande weg wel beter gaan. Jammer dat we al meteen de regencapes aan moeten maar dat is gelukkig niet te lang. Ik zweet me te pleuris met zo'n platic geval aan.
En dan het stijgen vandaag,.. tjeetje de La Redout is er niks bij. Antoine zit er even flink doorheen het lukt vandaag niet bij hem. Hij heeft te weinig ontbijt op vanmorgen maar zal nog even moeten wachten.
Ook nemen we vandaag Antoon onze buurman mee in gedachten hij wordt vandaag gecremeerd en daar kunnen we niet bij zijn maar we nemen hem wel mee in onze gedachten, misschien is het ook daardoor zwaar.

Onderweg ruiken we de eucalyptusbomen en zien de verschillende bloemen die al volop in bloei staan. Dan komen we toch bij een kroegje zo oud dat je je niet voor kunt stellen dat ze hier nog iets verkopen. Ze hebben bier uit een flesje en we weten: een glas bier zijn twee boterhammen :)
Antoine kon er wel weer tegen aan!
Tot we onverwacht ook weer een kroegje tegen kwamen waar ze lekkere broodjes hadden. Zo was het lopen een stuk fijner.
Vandaag hebben we een heerlijke slaapplaats in Riba de Sella. Een hostel voor 20 euro p.p.


12 April Riba de Sella naar Colunga

Niet te geloven wat een prachtige dag vandaag. De zon staat hoog aan de hemel. De regenjassen kunnen in de rugzak blijven, hoe fijn is dat. We moeten wel even naar Centrum de Salut langs de dokter voor Kitty. We zijn daar ook zo weer weg zodat we daarna meteen kunnen genieten van een mooie route van ongeveer 21 kilometer dus iets minder ver vandaag. Wel weer vele bergpaden op en af met mooie maar ook met kiezel en modder dus maar goed uit kijken dat we onze nek niet breken. Het is de moeite waard! Elk stuk dat we klimmen geeft ons een schitterend uitzicht.
De vlindertjes dansen voor ons uit de hagedisjes zijn weer volop aanwezig en veel vee ligt met hun jongen te genieten van het voorjaar.
Vandaag zouden we zeker zelf eten mee moeten nemen. Omdat er onderweg weinig of niets te koop was volgens ons routeboekje maar dat viel reuze mee.
Eerst kwamen we langs een Pandaria voor Pan (Stokbrood) later kwamen we ook nog bij een klein winkeltje waar we fruit en kaas kochten en waar je zelfs zelf koffie kon zetten. Antoine had meer behoefte aan een lekker blikje koud bier en daar kan je héél goed op lopen. Buiten stonden er Picknicktafels waar we lekker even in de zon hebben genoten van onze lunch. Ook hier kunnen we niet blijven zitten dus lopen en klauteren we verder door vele kleine dorpjes die ons ook weer naar de kust leiden.
Bert had ook nog voor het eind een bijzonder pad uitgekozen die naar een vuente een kleine bron ging, maar het was bijna niet te doen. Wij keerde om door boebietraps van stekels en pikstruiken. Antoine en Bert gingen het er toch maar op wagen. Ze hadden niet voor niets deze omweg gelopen een klein bruggetje was hun kadootje. Een eindje verder kwamen we elkaar weer tegen. We waren nu niet ver meer verwijdert van onze hostel die we gisteravond besproken hadden omdat ook hier geen refugueo was. Dus ook dit keer weer iets luxer slapen in Las Vegas.
Even naar de kerk voor een kaarsje en eventueel een stempel. 50 cent in de offerbak en er gaan gelijk 4 lampjes branden. Ik heb er niks mee met zo'n lampjes, hopelijk komen er ook nog echte kaarsjes.
En dan wil je de kerk verlaten en zit je opgesoten. De deur is op slot en we kunnen er niet meer uit. Wat nu, goed nadenken. Deze deur krijgen we nooit open. Het is net een kluis als je naar het slot kijkt. Door de sacrestie eruit is ook geen optie. Gelukkig hadden Bert en Antoine een idee, de nooddeur. Deze deur zat ook op slot maar met heel veel kracht was de deur toch open pffff... Wat had Jacobus met ons voor vandaag?
Na een lekker menu del Dia en de benodigde drankjes, als een Prins en Princes geslapen .